پدر و مادر عزیز

بیاییم قبل از هر تصمیم به وظایف خود در قبال فرزندانمان خوب فکر کنیم میزان حق آنها را در قبال پدر و مادر بودنمان مشخص کنیم .

ببینیم چقدر برای آنها زمان مفید می گذاریم آیا آنها به اندازه کافی در روز با ما هستند تا نیازی به خودنمایی بیش از حد در اندک زمان با هم بودن نداشته باشند آنها را از فضای زندان وار آپارتمانها خارج کنیم تا انرژی نوجوانی خود را تخلیه کنند . تا از در و دیوار بالا نروند .

محبت خود را به آنها نشان دهیم و این کار را در حد رفع تکلیف انجام ندهیم .

چون هر چقدر در این مقطع کم فروشی کنیم در مقطع بالاتر میبایست بابت راه نیامدنمان بدویم آنهم به صورت تند و نفس گیر !

پدر مادر عزیز ! فرزندانمان به ما میگویند :

به ما یکبار بگویید و لی فرصت اجرا بدهید .

به ما مسوولیت بدهید .

برای ما اهمیت قایل شوید تا بفهمید فرد مهی هستید .

شیوه رفتارتان را در مقابل بدرفتاری ها تغییر دهید و تنبیه های معقول در نظر بگیرید.